زردی نوزادان، یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها در دوران نوزادی است که حدود 60 درصد از بچه‌ها را درگیر خود می‌کند. در بیشتر موارد ابتلا، جای نگرانی برای پزشک و خانواده نوزاد وجود ندارد و می‌توان با درمان‌های ساده‌ای مانند فوتوتراپی کنار تغذیه با شیر مادر در مدت کوتاهی بر این بیماری غلبه کرد اما در موارد محدودی هم شدت گرفتن بیماری، کادر درمان را مجبور به تعویض خون نوزاد برای پیشگیری از ایجاد عوارض مغزی در او می‌کند. متاسفانه، برخی از خانواده‌ها بیماری زردی را به‌دلیل شیوع بالای آن جدی نمی‌گیرند و تنها به درمان‌های خانگی و سنتی مانند استفاده از آب‌قند، شیر خشت و ترنجبین بسنده می‌کنند. این خانواده‌ها باید بدانند زردی می‌تواند در دوره طلایی خود که هفته‌های اول پس از تولد است، بروز کند و درمان شود اما اگر این بیماری به‌خوبی درمان نشود، زردی می‌تواند با تجمع در سلول‌های مغز باعث آسیب دیدن مادام‌العمر آنها شود. در این صورت، ابتلا به فلج مغزی، فلج اندام‌ها و عقب‌افتادگی ذهنی کودکان هم دور از انتظار نخواهد بود.
زردی به 2 شکل مستقیم و غیرمستقیم خودش را نشان می‌دهد؛ زردی غیرمستقیم می‌تواند با رسوب در مغز باعث عقب‌ماندگی‌های ذهنی در کودکان شود. این در حالی است که معمولا شیوعی از زردی مستقیم در نوزادان گزارش نشده است و این نوع خاص از زردی، عارضه مغزی هم ندارد. مشکلات کبدی، بیماری‌های متابولیک یا برخی از عفونت‌ها می‌توانند منجر به زردی مستقیم شوند و اهمیت آنها هم بیشتر به خود بیماری‌ای که باعث ایجاد آن شده، برمی‌گردد.
متاسفانه، عوارض مغزی ناشی از زردی که در اثر بی‌توجهی والدین به پیگیری درمان‌های مناسب ایجاد می‌شود، به‌هیچ عنوان برگشت‌پذیر نخواهد بود. این نوزادان در بزرگسالی یا نمی‌توانند حرکتی داشته باشند یا میزان حرکت جسمانی آنها بسیار محدود خواهد بود. به‌همین دلیل توصیه می‌شود والدین گرامی، درمان زردی را محدود به درمان‌های خانگی و سنتی نکنند. بنابر تجویز پزشک اطفال، آزمایش اندازه‌گیری سطح بیلی‌روبین خون را 1 یا 2 روز یکبار انجام دهند و مطمئن باشند این آزمایش‌های مکرر، هیچ ضرری برای نوزاد آنها در پی نخواهد داشت. ضمن اینکه تمام والدین باید در روزهای ابتدایی پس از تولد، کاملا هوشیار باشند و به محض اینکه احساس کردند پوست یا سفیدی چشم نوزاد آنها به رنگ زرد متمایل شده، او را نزد پزشک ببرند.
